Ondernemer in beeld – Een keerpunt

Ik ben Jan en ik woon en werk in Amsterdam. In mijn praktijk coach ik met name hogeropgeleiden die een verdiepingsslag willen maken als mens en als professional. Graag wil ik jullie vertellen hoe ik mij persoonlijk en als zzp-er door deze coronacrisis heen beweeg.

“ Crisis”

Ik heb langer geleden eens opgezocht wat het woord crisis eigenlijk betekent. Ons woord crisis blijkt afgeleid van het latijnse ”critere” en dat betekent: scheiden, een keerpunt, iets houdt op te bestaan. Een uitleg die aanspreekt.

Als er zich iets ingrijpends in mijn leven aandient, ga ik na of ik iets dergelijks al eens eerder heb meegemaakt. En hoe ik dat toen heb aangepakt, wat mij dat toen gebracht heeft en of ik dat nu weer zou kunnen gebruiken. Opnieuw het wiel uit vinden is immers niet altijd nodig. De wereldwijde situatie ten gevolge van de coronacrisis kent echter niet zijn gelijke in ons leven. Het lijkt wel of wij in veel opzichten het wiel nu wèl opnieuw moeten uitvinden…

Ik ken het alleen-leven maar ik ken niet het huidige geïsoleerd-leven. Ik ken de schoonheid van Amsterdam op een vroege, rustige zondagochtend maar ik ken niet de desolaatheid die er nu heerst. Ik ken dat we in de haast aan elkaar voorbij lopen maar ik ken niet dat we nu met een boog om elkaar heen moeten lopen.

And people stayed home

Somber…

En ja, dat maakt somber. Ik zoek dus naar gelijkenissen in mijn verleden maar vind ze niet, behalve dan in de verre echo’s van de verhalen van mijn ouders over wat zij hebben meegemaakt tijdens de oorlog. Toch ga ik verder zoeken naar woorden, beelden die mijzelf en de mensen waar ik mee werk inspiratie en hoop kunnen geven…

En dan kom ik een gedicht van Kathleen O’Meara tegen, geschreven in 1869. Mensen hebben toentertijd blijkbaar iets vergelijkbaars meegemaakt wat wij nu meemaken. Haar gedicht raakt mij enorm omdat het bijna woordelijk als een sjabloon over deze periode kan worden gelegd. Het raakt omdat ik er zoveel in herken van wat deze crisis van ons vraagt maar ook wat deze ons brengt. Ja, ik word triest van alle beelden over de mensen die sterven en mensen die moeten vechten voor hun leven. En met de dag krijg ik meer respect en bewondering voor de medewerkers in de zorg…

Blij!

Maar er gebeurt ook iets anders. Ik word blij als ik nu voor het eerst in de 23 jaar dat ik in Amsterdam woon, merk dat de lucht schoon en fris is in mijn buurt omdat Schiphol plat ligt, als ik zoveel vogels hoor fluiten in mijn binnentuin en als ik kinderen weer op straat zie spelen omdat er nauwelijks auto’s rijden. En blij dat ik nu eindelijk de rust voel om een blog te schrijven!

En wat er bij mij klanten gebeurt?

Onze “lockdown” heeft natuurlijk ook impact op mijn klanten en hun processen. Ook van hen hoor ik zulke mooie ervaringen die mij als coach ook weer blij maken. Ik geef een aantal voorbeelden:

• een klant vertelt dat hij nu het zo stil om hem heen is, hij ook de stilte in zichzelf kan ervaren en daardoor zijn nieuwe perspectief voor de toekomst helder krijgt;
• een klant vertelt dat het thuiswerken haar enorm helpt bij het herstel van haar burn-out;
• een klant vertelt hoezeer zij ervan geniet om van de stress van de kantoortuin te zijn verlost en hoeveel creatiever en fitter zij zich daardoor voelt;
• een klant mij vertelt dat hij nu door het thuiswerken veel meer energie overhoudt om aan zijn persoonlijke ontwikkeltraject te werken en daar mooie stappen in kan maken…

Deze crisis raakt aan alles en iedereen en inderdaad veel van de wijze waarop we de afgelopen decennia ons leven hebben ingericht “ houdt op te bestaan”. Dat maakt dat ik deze tijd ook zie als een enorme kans om anders en beter voor onszelf en voor elkaar te zorgen, om verdieping en vernieuwing aan te brengen in onze manier van werken, om onze economie weer in dienst van de samenleving te stellen (in plaats van andersom) en last but not least, om onze aarde ruimte te geven om te herstellen van de schade die wij hebben aangebracht. Ja, wat mij betreft noemen we deze crisis met recht een keerpunt. Ik wens jullie nu veel plezier en voldoening bij het lezen van het gedicht van Kathleen O’Meara.

And people stayed home  (1869)

And people stayed home
and read books and
listened
and rested and exercised
and made art and played
and learned new ways of being
and stopped
and listened deeper
someone meditated
someone prayed
someone danced
someone met their shadow
and people began to think
differently
and people healed
and in the absence of
people who lived in
ignorant ways,
dangereous, meaningless
and heartless
even the earth began to heal
and when the danger ended
and people found each
other
grieved for the dead people
and they made new choices
and dreamed of new visions
and created new ways of life
and healed the earth completely
just as they were healed
themselves…

Dit blog is geschreven door Jan Huttenhuis, zelfstandig loopbaanprofessional, personal coach en trainer met het Enneagram. Behoefte aan meer informatie of aan contact?  Bekijk dan mijn website.