Ondernemer in beeld – Mis-mis-mis, kom så!

Hallo allemaal! Mijn naam is Stefan en ik vertel jullie graag iets over mijn leven dezer dagen. Als dagvoorzitter zie ik veel van mijn opdrachten als sneeuw voor de zon verdwijnen. Maar deze periode bied mij ook mooie dingen, nieuwe ervaringen opdoen en meer tijd voor het gezin en kater Mis. Eerst even een paar feiten op een rij, zodat je een beetje een beeld hebt.

Kater

Ik ben 52 jaar oud en woon in Den Haag op het Sneeuwbalplein - nee, geen grap. Al heel wat jaartjes ben ik getrouwd met mijn lief en zij kreeg zomaar te horen, dat haar contract per 1 april niet werd verlengd, vanwege je weet wel... Paniek... Mijn vrouw is psycholoog en werkt in een praktijk gespecialiseerd in problemen met hoogbegaafde kinderen. Ons huishouden bestaat verder nog uit zoon Esben van 13 die in 2VWO zit en kater Mis. Esben, zei je? Ja, inderdaad. Ik heb mijn jeugd in Denemarken doorgebracht en vond een Deense naam leuk om te geven – en mijn lief gelukkig ook. Die kattennaam Mis (spreek uit: Mies) is ook Deens. Nederlanders roepen “Poes-poes-poes” als we een kat proberen te roepen, de Denen zeggen “Mis-mis-mis, kom så!” Weer wat geleerd.

Mediteren past goed bij quarantaine

Oh ja, dit noem ik ook even: Bij Aalborg in een piepklein dorpje, bovenin in Jutland ergens, woont mijn oude moeder. Nieuwe heup, nieuwe knie. Bekende liedje: koppie nog helemaal prima, lijf is pet. Ze woont alleen, ze is allang van mijn vader gescheiden en ze mediteert erg veel. Dat vindt zij fijn en da’s bovendien goed voor de mensheid, zegt ze. Past ook prima bij zelfquarantaine. Alleen normaal gesproken was zij nu bij ons komen logeren op het Sneeuwbalplein, maar ja dat lukt niet. Andersom gaat ook niet. De Denen hebben lak aan Schengen, want ze hebben allang hun grenzen potdicht gegooid.

Vorm geeft kracht aan inhoud

Nou, hoe zit het intussen met werk dan? Ik ga door het leven als dagvoorzitter en gespreksleider. Als ZZP’er en als lid van PZO. Allemaal bijeenkomsten, kennissessies, symposia, inspraakavonden en wat niet al in goede banen leiden. Het goede gesprek voeren en resultaat bereiken voor mijn klanten. Op die manier met mensen aan de slag zijn is mijn lust en mijn leven. Daarbij probeer ik zoveel mogelijk te spelen met vorm, omdat vorm kracht helpt geven aan inhoud. Dus dingen anders dan anders doen om zaken aan het stromen te krijgen. Dit werk doe ik al ruim 10 jaar, sinds ik mijn vaste baan opzegde bij telecomwaakhond OPTA om mijn passie te volgen, zoals dat heet.

Ruimte tussen de stoelen

Begin maart was de corona al in het land, maar alles ging toen nog gewoon door. Zo was ik moderator van een bijeenkomst met 250 deelnemers die knus naast elkaar zaten. Bij een andere opdracht enkele dagen later, besloot de opdrachtgever toch om de zaal om te bouwen en meer ruimte tussen de stoelen te laten. Handen schudden was net afgeschaft en dat voelde vreemd. Maar toen ging het hard. Door de aangescherpte coronamaatregelen verdwenen opeens rap allerlei opdrachten als dauw voor de zon. Doei internationale conferentie en dag congres over informatiebeveiliging van gemeenten.

Online als huiskamer

Eén lichtpunt bleef staan. Een serie van acht bijeenkomsten die aanvankelijk fysiek voorzien waren, gaat nu online. Jippie, want omzet én bovendien ervaring opdoen met de (on)mogelijkheden van virtueel. Momenteel roept de hele evenementenbranche om het hardst dat alles gewoon online kan, maar ga het maar eens echt doen. Inmiddels is de eerste editie achter de rug en prima verlopen. Het voelde eigenlijk intiem, beetje als een huiskamer. Tweede lichtpunt trouwens: Na een beetje juridisch armworstelen besloot de werkgever van mijn lief tóch een halfjaarcontract aan te bieden. Opnieuw jippie.

Dit blog is geschreven door zelfstandig ondernemer, Stefan Wijers. Een veelzijdig en veelgevraagd dagvoorzitter en gespreksleider; tevens winnaar ‘Beste dagvoorzitterschap’.